REMONTE RIO SAR DORNAS 2015
Dornas do Grove, Cambados e A Illa participando no remonte polo río Sar. A travesía tamén transcurriu polo río Ulla dende Valga, anque nós só filmamos o derradeiro tramo do mencionado Sar, camiño do paseo do Espolón en Padrón.Unha vez en terra, os participantes participan por tercer ano nunha homenaxe á Rosalía de Castro, con gallo do 150 aniversario da publicación de "Cantares gallegos".
Como invitado de excepción, un mariñeiro ben coñecido, o gran Pepe Domingo Castaño, que demostrou unha vez máis o seu cariño polos seus e pola terra que o viu nacer e crecer.
”Once dornas procedentes de O Grove, Cambados e A Illa partiron da praia de Vilarello, en Cordeiro, no Concello de Valga, para remontar o río Ulla cara o Sar e chegar ao Paseo do Espolón, en Padrón, onde lle renderán unha homenaxe a Rosalía de Castro diante da súa estatua.
A Fundación que leva o nome da escritora e Asociación Cultural Dorna da Arousa, coa colaboración dos Concellos de Padrón e Valga, organizan este acto, que leva por título «Que inchadiña branca vela» e que representa unha homenaxe das xentes do mar a Rosalía de Castro.
Esta actividade, que se celebrou por primeira vez en 2013 para celebrar o 150 aniversario da publicación de Cantares gallegos, xurdiu como iniciativa das xentes da cultura marítima para honrar a unha autora que nese libro falaba das dornas que subiran Ulla arriba no seu tempo.
Unha vez que as dornas arriben en Padrón, flamexarán velas diante da estatua de Rosalía, antes da recepción do Concello no Espolón con música tradicional e unha ofrenda floral”. (LA VOZ DE GALICIA, edición dixital. 05-07-2015:)
------------
Cámara: SONY HDR-CX105
------------
HIMNO GALEGO/OS PINOS. Letra: Eduardo Pondal. Música: Pascual Veiga.
¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.
Ver más historias de Mi Ciudad Favorita, de Manu Guinarte
-------------
Recursos y texto Manu Guinarte.
El Retrovisor de MG - Manu Guinarte - Vías De Cine - Mi Ciudad Favorita
